Известно, что функция y=φ(x){«color»:»#202335″,»fontFamily»:»stix»,»language»:»ru»} возрастает на промежутке (—∞;—2]{«color»:»#202335″,»fontFamily»:»stix»,»language»:»ru»}, убывает на промежутке [4;+∞){«color»:»#202335″,»fontFamily»:»stix»,»language»:»ru»} и сохраняет постоянное значение на промежутке [—2;4]{«color»:»#202335″,»fontFamily»:»stix»,»language»:»ru»}. Изобразите схематически графики функций y=φ(x){«color»:»#202335″,»fontFamily»:»stix»,»language»:»ru»} и y=φ(—x){«color»:»#202335″,»fontFamily»:»stix»,»language»:»ru»}, если D(φ)=R{«color»:»#202335″,»fontFamily»:»stix»,»language»:»ru»}.
y=φ(x){«color»:»#202335″,»fontFamily»:»stix»,»language»:»ru»}
y=φ(—x){«color»:»#202335″,»fontFamily»:»stix»,»language»:»ru»}